admin

Ceną za opaleniznę coraz częściej jest śmierć.
Każdego dnia u dwojga Brytyjczyków poniżej 35. roku życia jest diagnozowany czerniak złośliwy, najbardziej zabójcza forma raka skóry – informuje “Daily Mail”.

Dane o zachorowaniach zgromadziło brytyjskie Centrum Badań nad Rakiem. Naukowcy odkryli, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy używaniem solariów, a czerniakiem. Opalanie się w solarium zwiększa ryzyko czerniaka o 75 proc. – wyjaśniają naukowcy. Na raka skóry najczęściej chorują młode kobiety. Czerniak występuje wśród nich dwa razy częściej niż wśród młodych mężczyzn. Lekarze zalecają paniom rezygnację z solariów na rzecz opalania pod prawdziwy słońcem – oczywiście z zastosowaniem filtrów UV.

(tekst pochodzi ze strony www.sfora.pl na podstawie informacji ze strony www.bbc.co.uk)

Danuta Pawlicka

Wszystko wskazuje na to, że starania o sfinansowanie końcowych badań nad szczepionką na czerniaka, nagłośnione przez “Głos Wielkopolski”, znajdą szczęśliwy finał. Wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego publicznie zapewnił, że pieniądze na ten cel będą.

Sprawą opisywaną przez nas zainteresowała się posłanka Krystyna Łybacka, która złożyła do premiera dwie interpelacje. Niedawno oficjalnie na jej wystąpienie odpowiedział Maciej Banach, wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego.

– W pełni uzasadnione jest rozszerzenie zakresu badań objętych “Narodowym programem zwalczania chorób nowotworowych”, aby możliwe było finansowanie III fazy badań szczepionki czerniakowej – powiedział wiceminister w Sejmie. Dodał też, że kontynuowanie badań powinno mieć dodatkowe źródła finansowania m.in. w ramach Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Jestem bardzo zadowolona z reakcji resortu – mówi posłanka Krystyna Łybacka. – Teraz czekam na pismo z ministerstwa, w którym zawarte będą już konkrety.

Na zimne woli dmuchać prof. Andrzej Mackiewicz, kierownik Kliniki Immunologii Nowotworów UM w Poznaniu, pomysłodawca badań, szef zespołu badającego lek. – Rozmawiałem z ministrem Banachem, który złożył konkretną deklarację finansową, więc cierpliwie czekam na jego dalsze działania – mówi profesor.
Na razie jednak wiadomo, że już od marca kasa instytutu będzie pusta i trzeba będzie przerwać terapię 150 chorych na czerniaka z całej Polski. W tej sytuacji ogromne znaczenie mają wszelkie inicjatywy, których celem jest zebranie społecznych funduszy na leczenie chorych.
Tak będzie np. w Swarzędzu. – Przy naszej największej dorocznej imprezie, jaką są Józefinki, zorganizujemy zbiórkę pieniędzy na szczepionkę – informuje Magda Malińska-Murek ze swarzędzkiego magistratu. – W dniach 19-20 marca odbędą się loterie, aukcje i kiermasze, z których każdy grosik zasili konto fundacji Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Pierwszym fantem na aukcji jest piłka Marcina Gortata z jego autografem. Liczymy, że także inni sportowcy, w tym kibice Lecha, wspomogą marcową imprezę podobnymi darami.
Inną obietnicę pomocy złożyło starostwo poznańskie, które przekaże na ten sam cel 1 proc. podatku. Przypominamy więc, że 11 poznaniaków mieszkających w granicach Poznania leczy się szczepionką oraz 19 Wielkopolan m.in. z Kępna, Piły, Czarnkowa, Konina, Kalisza.

(tekst pochodzi ze strony www.poznan.naszemiasto.pl)

Czy szczepionka na czerniaka profesora Andrzeja Mackiewicza z Wielkopolskiego Centrum Onkologii w Poznaniu ma szansę dalej ratować ludzi, chorych na ten nowotwór? Dlaczego tak trudno kontynuować eksperyment, który już dziś przedłuża życie chorych? Kto powinien finansować takie badania? Czy w ogóle stać nas na medyczne odkrycia?

To problem nie tylko odkrywania nowych technologii ale przede wszystkim humanitarny. Mówimy przecież o ratowaniu ludzkiego życia. Od kilku lat profesor Mackiewicz szczepi chorych na czerniaka i prowadzi badania nad swoją metodą. To już ostatni etap przed szansą na wprowadzenie ich do masowej produkcji.Problem tkwi, niestety w pieniądzach i chyba też w wierze, że szczepionka profesora jest rzeczywiście skuteczna.

Władze Poznania od lat podkreślają, że stawiają na rozwój nowych technologii, nauki, ośrodków badawczych, współprace z uczelniami, chcą przyciągać dobrymi warunkami, stwarzać nowe możliwości. Ale tak naprawdę poza dobrą wolą i chęciami, samorząd niewiele jest w stanie zrobić. – Wagę badań profesora jednak docenia – zapewnia wiceprezydent Tomasz Kayser.

Prof. Andrzej Mackiewicz wyjaśnia, że WCO stara się o pieniądze na dalsze badania, ale na razie bez efektu. Dla badań nad szczepionką nadeszła trudna sytuacja, bo inwestor zagraniczny, który od kilku lat finansował badania – zbankrutował. Niestety potrzebne są duże pieniądze – 100 tys zł miesięcznie na produkcję szczepionki, dla tych którzy są już leczeni, około 20 mln złotych na ostatnie badania kliniczne oraz około 200 mln euro na badania rejestracyjne. Jeśli nie uda się ich zdobyć, proces wprowadzenia szczepionki do powszechnego leczenia może zostać opóźniony.

(tekst pochodzi ze strony www.radiomerkury.pl)

Piotr Migdalski/Rynek Zdrowia

O problemach z finansowaniem produkcji szczepionki na czerniaka oraz przygotowania do III fazy badań tego specyfiku portal rynekzdrowia.pl rozmawia z twórcą preparatu, prof. Andrzejem Mackiewiczem, kierownikiem Zakładu Immunologii Nowotworów Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu oraz Zakładu Diagnostyki i Immunologii Nowotworów Wielkopolskiego Centrum Onkologii

Rynek Zdrowia: Od kiedy prowadzone są badania nad szczepionką?

Prof. Andrzej Mackiewicz: Prace rozpoczęliśmy w 1991 roku. Pierwszą szczepionkę podano pacjentowi w 1995 roku, dokładnie 6 stycznia.

– Czy poznańska szczepionka na czerniaka jest rzeczywiście najlepsza na świecie?
– To musi zostać sprawdzone w trakcie procedury rejestracji leku, na razie nie ma jednak na świecie żadnego zarejestrowanego farmaceutyku na czerniaka, który wydłużałby życie chorym. Były wprawdzie podejmowane próby, ale uzyskiwane efekty okazywały się przejściowe. Zmiany chorobowe nawracały już w trakcie kuracji i to nawet z większą siłą. Ostatnio rozpoczęto badania nad ipilimumabem, jednak jeszcze nie wiadomo, jaki będzie efekt jego działania.

– Jakie są efekty stosowania szczepionki?
– Bardzo długie przeżycia: nawet 14 lat bez choroby. Nasi pacjenci wciąż żyją i chyba dlatego zaczęli stanowić problem społeczny. W tej chwili w badaniu uczestniczy 120 osób.

– Co jest dla pana najpilniejszą sprawą?
– Obecnie najważniejsze jest przedłużenie podawania szczepionki chorym, którzy muszą otrzymać lek raz w miesiącu. Dla wielu z nich to spora uciążliwość, bo leczenie oznacza konieczność przyjazdu do Poznania, często z bardzo daleka. Ten wysiłek jest jednak nieunikniony. Gdy próbowaliśmy zmniejszyć częstotliwość podawania szczepionki, zaczynały się nawroty choroby. Trzeba było wrócić do comiesięcznego rytmu.

– Najważniejsze są zatem pieniądze na utrzymanie produkcji szczepionki?
– Owszem. Potrzebujemy ich natychmiast, w ciągu trzech tygodni, w innym przypadku proces produkcji może być zagrożony. Najgorszy wariant to zatrzymanie linii produkcyjnej, ponieważ uruchomienie jej od nowa byłoby długą drogą. Produkcja farmaceutyku to bardzo poważna sprawa: jest seria cleanroomów, które muszą być sterylne, dlatego musi być walidacja pomieszczeń, walidacja procesu, sprawdzenie, czy pracownicy nie wnoszą niczego na sobie. Odtworzenie tego wszystkiego trwałoby miesiącami.

– Na jakim etapie znajdują się obecnie badania?
– Zakończyliśmy badania II fazy finansowane przez Uniwersytet Medyczny w Poznaniu. Produkcję szczepionki także organizujemy przy pomocy Uniwersytetu. Mamy wszystkie wymagane pozwolenia, w tym Głównego Inspektora Farmaceutycznego. Wszystko jest, brakuje tylko pieniędzy.

– Czy zwracał się pan się w tej sprawie do Ministerstwa Zdrowia?
– Jeszcze nie, ale najprawdopodobniej to zrobimy. Może nas również wspomóc Stowarzyszenie Chorych na Czerniaka. Będziemy szukać. Rozmowy z NFZ nie wchodzą w grę, ponieważ Fundusz nie może finansować leków, które nie są jeszcze zarejestrowane.

– A współpraca z polskimi firmami farmaceutycznymi?
– Z kilkoma firmami rozmawiamy, ale nie na zasadzie podpisanych kontraktów. Nie mogę zdradzić szczegółów, ale istnieje pewne zainteresowanie, zwłaszcza ostatnio zaczęło się coś dziać w tej sprawie.

– Jak dotychczas wyglądało finansowanie badań nad szczepionką?
– Początkowo badania były finansowane częściowo przez Komitet Badań Naukowych, częściowo przez Ministerstwo Zdrowia, wspomagały nas również Kasy Chorych i Ministerstwo Nauki. Później jednak pozyskaliśmy inwestorów prywatnych, więc spaliśmy spokojnie. Nikt się nie spodziewał, że przyjdzie kryzys i sytuacja na świecie zmieni się do tego stopnia. Firma brytyjska, która była naszym inwestorem, zbankrutowała. Następnie pojawili się Irlandczycy, ale ich także spotkał podobny los.

– Ile czasu i jakich pieniędzy potrzeba, żeby zarejestrować szczepionkę?
– Na przygotowanie do III fazy badań potrzebujemy około roku i kwoty 15-20 milionów zł. Sama III faza to już bardzo duże pieniądze, w granicach 200 milionów euro. Na to potrzebne będą koncesje farmaceutyczne.

– Docelowo nie martwi się pan zapewne o znalezienie inwestora?
– Oczywiście, że go znajdziemy. To tylko kwestia czasu. Firma jest zarejestrowana w Anglii. Jeśli znalazłby się polski inwestor, firmę można przerejestrować, choć tego wolałbym uniknąć.

– Dziękuję bardzo za rozmowę.

Przypomnijmy: Uniwersytet Medyczny w Poznaniu od piętnastu lat prowadzi badania nad unikatową szczepionką na raka skóry. Szczepionka jest w trakcie testów, w których uczestniczy obecnie 120 chorych na czerniaka. Wielu z nich nie żyłoby już, gdyby nie ten specyfik. Wiadomo na pewno, że szczepionka jest skuteczna, ponieważ przeciętnie chory z czerniakiem żyje około 7 miesięcy, podczas gdy otrzymujący szczepionkę uczestnicy poznańskich badań przeżywają nawet 14 lat.

Szczepionka nie jest jeszcze lekiem, ponieważ nie jest zarejestrowana. Do jej rejestracji jako leku brakuje III fazy badań klinicznych. Specyfik wytwarzany jest w Poznaniu wyłącznie na użytek 120 osób biorących udział w eksperymentalnym badaniu. Firma produkująca szczepionkę była dotychczas finansowana przez brytyjskiego inwestora, który zbankrutował w wyniku kryzysu finansowego.

Bez środków na dalszą produkcję specyfiku życie osób chorych na czerniaka, biorących udział w testach, jest zagrożone, ponieważ zagrożona jest produkcja szczepionki oraz cały program badań.

Szczepionka na czerniaka opracowana przez poznańskich onkologów ma szanse stać się w przyszłości absolutnym hitem farmaceutycznym i finansowym. Zgodnie z wiedzą polskich naukowców nie ma obecnie na świecie innego, równie skutecznego, bezpiecznego i tak długo testowanego leku na czerniaka.

(tekst pochodzi ze strony rynekzdrowia.pl)

Danuta Pawlicka

Kilka dni temu napisaliśmy, że pilnie potrzebne jest wsparcie finansowe dla badań nad szczepionką na czerniaka. Od tego zależy dzisiaj życie osób leczonych tym preparatem i kontynuowanie dalszych prac badawczych. Nasza publikacja, w której nawoływaliśmy do pomocy lekarzom z Kliniki Immunologii Nowotworów UM w Poznaniu i ich pacjentom, wywołała ogromny odzew nie tylko w kraju.

Ruszyła lawina artykułów, audycji radiowych i telewizyjnych, telefonów. Ludzie nie chcą pogodzić się z tym, że nie ma pieniędzy na lek ratujący życie, który dzisiaj nie ma konkurencji w świecie. Poruszyło ich to, że chorzy na czerniaka błagają poznańskich naukowców o szczepionkę. To jedyna dla nich szansa na przeżycie, tymczasem jeżeli nie znajdą się pieniądze na dokończenie badań, które wchodzą w ostatnią, trzecią fazę, badacze będą musieli je przerwać. Szczepionką już leczy się 150 chorych na czerniaka. Od 12-13 lat co miesiąc przyjeżdżają do Wielkopolskiego Centrum Onkologii po lek, który ratuje ich przed wznowami i przerzutami guzów. Co oznacza dla nich zaprzestanie terapii, dzięki której żyją?

Jednym z takich pacjentów, który zadaje sobie podobne pytanie, jest Janusz Wojtczak. Przed dziesięciu laty, gdy wykryto u niego przerzuty do mózgu, usłyszał, że onkolodzy nie mogą już nic dla niego zrobić. Właśnie wtedy rozpoczął leczenie szczepionką, którą firmuje prof. Andrzej Mackiewicz kierujący poznańską Kliniką Immunologii Nowotworów. Dzisiaj żyje i pokazuje twarz na telewizyjnym ekranie. Katarzyna Kowalska także jest szczęściarą. – Razem z Janem jestem na leczeniu szczepionką i żyję tylko dzięki niej. Kiedy u mnie pojawił się nowy guz, lekarze zastosowali dawkę uderzeniową szczepionki i zostałam wyleczona! – opowiada z radością.

Publikacja w “Głosie Wielkopolskim” i alarm, że może zabraknąć tego leku, wstrząsnęła przede wszystkimi chorymi. – Ludzie telefonują do mnie z Katowic, Warszawy, z całego kraju i pytają, co teraz będzie. Przerwanie podawania szczepionki, którą trzeba brać do końca życia, w przypadku już leczonych, skazuje ich na powrót choroby – opowiada nam Mirosława Skitek, prezes ogólnopolskiego Stowarzyszenia Osób Chorych na Czerniaka. Wiadomość o skutecznym poznańskim leku na groźny nowotwór skóry, którego badania mogą być odłożone na lata, wywołuje także wściekłość chorych i ich rodzin. – Moja dorosła córka choruje na czerniaka i kiedy pomyślę, że ona może odejść, a politycy w tym czasie dostaną miliony na partie, to szlag mnie trafia – telefonuje do redakcji Justyna z Grudziądza.

Jest jednak szansa na sukces. Do prof. Mackiewicza, Stowarzyszenia i naszej redakcji napłynęły dziesiątki deklaracji, w których osoby zdrowe i chore, prywatne i stojące za nimi instytucje, chcą pomagać. Krystyna Łybacka zwraca się do marszałka Grzegorza Schetyny, którego prosi o zainteresowanie się brakiem funduszy na szczepionkę. Poznanian-ka, znana redakcji z imienia i nazwiska, która wyemigrowała z Poznania do Szwajcarii, zgłasza gotowość szukania tam sponsorów. Polak, lekarz od lat pracujący w ośrodku onkologicznym w Bostonie w USA, kontaktuje się z Poznaniem, szukając możliwości pomocy w kontynuowaniu prac nad lekiem. Jedynym warunkiem, aby tak się stało, jest zdobycie pieniędzy na III etap badań klinicznych, czyli leczenia 150 chorych, i zlecenie oceny tych badań niezależnej komisji. Chodzi o około 20 mln złotych.

– Odebrałem wiele sygnałów od ludzi, którzy chcą w jakiś sposób pomagać, wszystkie te głosy są cenne, jak również deklaracje wpłat na kontynuowanie leczenia – mówi prof. Mackiewicz. Dla profesora najważniejszym dzisiaj zadaniem jest zdobycie pieniędzy dla pacjentów znajdujących się już w terapii. Fundusze będą potrzebne już od stycznia przyszłego roku.

Chorzy liczą na naszą wrażliwość

Cieszymy się z ogromnego, wręcz zaskakującego odzewu, jaki wywołał nasz apel: Uratujmy ten lek!

O poznańskiej szczepionce pisze się z przerwami od ponad 10 lat. I, jak mówią onkolodzy pracujący nad lekiem, z takim samym skutkiem, czyli żadnym. Także chorzy ze Stowarzyszenia zrzeszającego chorych próbowali zainteresować kolejnych ministrów łącznie z Markiem Balickim, lekarzem i politykiem. Żadnej reakcji. Jan Rokita, ówczesny poseł, wniósł w tej sprawie interpelację do Sejmu w 2005 roku. Cisza. Wystosowano dziesiątki pism do posłów, polityków, samorządów, wojewodów i marszałków z poszczególnych regionów, bo tutaj chodzi o życie chorych z całego kraju. Apelowano do różnych fundacji, m.in. Jolanty Kwaśniewskiej i kolejnych rzeczników mających bronić naszej równości i praw.

Na długiej liście tych adresatów nie ma jeszcze nazwiska minister Ewy Kopacz. Jak zareaguje na list, który już jest w drodze?

Szczepionki nie może refundować Narodowy Fundusz Zdrowia, bo nie jest zarejestrowana (taki cel dopiero przed nią).

Dzisiaj dramat wisi nad głowami chorych, którzy poddawani są terapii szczepionką w ramach badań klinicznych. Bez pieniędzy – około 10 tys. zł na rok dla jednego pacjenta – nie będzie ich można już leczyć. A przerwa nawet na 2-3 miesiące obudzi uśpiony nowotwór!

Możemy im pomóc, wpłacając datki na konto Stowarzyszenia Osób Chorych na Czerniaka: ING Bank Śląski 37 1050 1520 1000 0022 8679 4173.

Tekst pochodzi ze strony www.gloswielkopolski.pl

Danuta Pawlicka

Poznański profesor dramatycznie szuka pieniędzy na badania nad przełomowym lekiem leczącym raka skóry. Bez funduszy bezpowrotnie stracimy jedyną dzisiaj szczepionkę, która ratuje życie chorującym na czerniaka.

Gorycz, złość i bezsilność od 13 lat towarzyszy prof. Andrzejowi Mackiewiczowi, kierownikowi Kliniki Immunologii Nowotworów UM w Poznaniu, który walczy o ten lek: – To jest droga przez mękę, którą ja muszę nieustannie pokonywać tylko dlatego, że pracuję w Polsce, bo gdybym mieszkał na Zachodzie, szczepionka byłaby już stosowana – mówi poznański badacz.

Nie rozumie, że tak trudno znaleźć uznanie dla leku, który w naszym kraju może ocalić tysiące ludzkich istnień. Onkolog jest może owładnięty ideą fiks? Walczy o coś, w co trudno uwierzyć? Przeciwnie. Bronią go chorzy, którzy żyją tylko dzięki tej szczepionce, jak Lidia Grabowska spod Gdańska. – Kiedy zgłosiłam się do Poznania po szczepionkę, był rok 1998, a ja miałam już przerzuty, nikt mi wtedy nie dawał szans – przekonuje dzisiaj kobieta.

Ona i 150 Polek i Polaków z całego kraju regularnie meldują się w poznańskim ośrodku po życie. Tak traktują swoje wizyty. Najstarsza osoba w tej grupie ma 72 lata, a najmłodsza 23. Nie wyobrażają sobie, aby któregoś dnia leku mogło dla nich zabraknąć.

– To są wybrańcy losu – mówi Milena Ziółkowska z Ostrowa Wielkopolskiego. – Oni zachorowali kilka lat temu, a u mnie śmiertelnego czerniaka wykryto w lipcu tego roku, więc nie mam szans na szczepionkę.

Prof. Mackiewicz rozkłada ręce. Od sześciu lat nie włączył do badań ani jednej osoby. Mimo próśb i nalegań. Telefonują chorzy ze wszystkich zakątków kraju. Wie, że nie powinien odmawiać, ale na obecnym etapie nie ma możliwości pomóc. Poznańskiemu zespołowi grozi dzisiaj przerwanie badań. Dla półtorej setki osób już włączonych do eksperymentu byłoby to równoznaczne z wyrokiem.

Bywało źle, ale nigdy tak beznadziejnie jak teraz. Przez pięć ostatnich lat badania wspierała finansowo biofarmaceutyczna firma z Wielkiej Brytanii. Kryzys i bankructwo sponsora przerwały dopływ pieniędzy. Wszystko więc stanęło w miejscu, chociaż poznański profesor nie ustaje w pukaniu do kolejnych drzwi. Badania zostały rozpoczęte na Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu, który nadal je sponsoruje, ale tylko w pewnym, określonym zakresie.

– Przez te wszystkie lata zgromadziliśmy największą na świecie grupę chorych z tak długimi obserwacjami i teraz brakuje nam tylko jednego, ostatniego badania III fazy. Ono powinno już zakończyć cały proces przed rejestracją leku- opowiada onkolog.

Jest wiele ośrodków na świecie, które tak jak klinika w Poznaniu prowadzą badania nad szczepionką wymierzoną przeciwko jednemu z najgroźniejszych nowotworów, jakim jest czerniak. Przewaga badań naszego ośrodka polega na tym, że tylko ta szczepionka, która jest skonstruowana na komórkach czerniaka, tak skutecznie stymuluje układ odpornościowy pacjenta, że ten odrzuca nowotwór. I dzięki temu tylko w Polsce najdłużej żyją “zaszczepieni” przeciw rakowi, bo aż 13 lat!
Aby dzisiaj zrobić kolejny krok zbliżający do celu, jakim jest rejestracja leku i wprowadzenie go do powszechnego leczenia, potrzeba około 15-20 milionów złotych. Te pieniądze niezbędne są na kontynuowanie badań i opłacenie niezależnej instytucji, która oceni szczepionkę. Dopiero obiektywny dokument potwierdzający osiągnięcia lekarzy zostanie skierowany do przemysłu farmaceutycznego. Pozyskanie inwestora branżowego, który musi wyłożyć 100-200 mln euro. Te pieniądze są tak niebotyczne, że nikt nawet nie przymierza się do szukania ich na polskim rynku. A tyle obecnie kosztuje wdrożenie nowego leku. Ale czy kilkunastu milionów złotych nikt, żadna polska instytucja, żaden przedsiębiorca nie wyłoży?

Onkolodzy jeszcze nie rezygnują. Rozpoczęli przygotowania do trzeciej fazy badań, które będą kontynuowane w wytypowanych ośrodkach klinicznych. Ciągle wierzą, że kilkanaście brakujących milionów nie może zablokować leku, na który czekają tysiące chorych.

Czerniak jest coraz groźniejszy

W Polsce każdego roku przybywa około 2,5 tysiąca nowych zachorowań na czerniaka, z których tysiąc umiera.

Na całym świecie z każdym rokiem przybywa chorych z tym groźnym rakiem skóry i nie dotyczy to tylko obszarów o wysokim nasłonecznieniu. Niestety, walka z tym nowotworem, który zazwyczaj jest zbyt późno wykrywany, prawie z góry jest przegrana. Szybko następują przerzuty do innych organów, a wtedy maleją szanse na wyzdrowienie.

Polscy chorzy, którzy żyją dzięki szczepionce otrzymywanej w Klinice Immunologii Nowotworów UM w Poznaniu, nie płacą za leczenie, bo takie są reguły badań. Ponieważ szczepionka jest w kolejnej fazie badań, więc nie jest zarejestrowana w Polsce i dlatego nie podaje się jej kolejnym chorym. Nie może jej też refundować fundusz zdrowia. To wielka szkoda, ponieważ rachunek za terapię szczepionką jednego chorego przez cały rok nie przekracza 10 tysięcy złotych. Tyle kosztuje rok życia osoby chorej na czerniaka! To o wiele taniej niż standardowe leczenie onkologiczne obejmujące chemioterpię i naświetlania. Ale przede wszystkim ratuje i skuteczniej przedłuża życie pacjentom.

Prawdopodobnie już niebawem w Unii Europejskiej zostanie zarejestrowany nowy obiecujący lek na czerniaka o nazwie ipilimumab. Będzie to pierwszy preparat immunologiczny, który wydłuża życie. Pacjenci nim leczeni żyją od wykrycia choroby cztery lata. To sukces, którego nikt nie podważa. Przyjmujący poznańską szczepionkę żyją co najmniej trzy razy dłużej!

Tekst pochodzi ze strony www.gloswielkopolski.pl

Danuta Pawlicka

“Wszyscy pamiętamy młodą Polkę, która przebywając w Wielkiej Brytanii, zmarła na czerniaka. Nowotwór wykryto u niej, gdy była w ciąży. Zrezygnowała z onkologicznego leczenia, które było równoznaczne z uśmierceniem jej nienarodzonego dziecka. Urodziła zdrowego synka, ale na terapię było już za późno. Zmarła, nie doczekawszy nawet kosztownego leczenia zagraniczną szczepionką.

Dzisiaj bardzo blisko, niemal na wyciągnięcie ręki, jest lek, który lepiej od innych radzi sobie z tym nowotworem. Jednak – paradoksalnie! – może nigdy nie trafić na półki aptek! Chorzy umierają, nie doczekawszy się skutecznej pomocy, a tymczasem marnowana jest taka szansa. Kilkanaście lat pracy nad nim dowodzi, że po raz pierwszy dla chorych pojawiła się nadzieja na pokonanie choroby. Jaki więc kataklizm pokrzyżował te plany? Jak zwykle chodzi o pieniądze, a raczej ich brak.
Czy, będąc nawet zdrowym, młodym i pięknym, można spokojnie przyjąć wiadomość, że brak kilkunastu milionów udaremni leczenie śmiertelnie chorych?

Jest obrzydliwą rzeczą wytykanie innych wydatków, które co prawda nie ratują życia, ale dają radość tym zdrowym. A jednak nie sposób oprzeć się wrażeniu, że polscy urzędnicy, ci z najwyższych ministerialnych posad, przy dzieleniu pieniędzy nie zawsze kierują się dobrem ogółu i rozsądkiem. Dlatego setki milionów idą z budżetu na piłkarskie igrzyska, a brakuje 15-20 milionów złotych na lek, który kiedyś przyniesie przecież zysk.”

Tekst pochodzi ze strony www.gloswielkopolski.pl

RZ

Po wielu latach pojawił się lek – ipilimumab, który ponad dwukrotnie wydłuża przeżycie osób z zaawansowanym czerniakiem, jednym z najgroźniejszych nowotworów – poinformowali lekarze na 35. kongresie Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej w Mediolanie. Kongres odbywał się w dniach 8-12 października.

– Ostatni lek w terapii zaawansowanego czerniaka został zarejestrowany ponad 20 lat temu. Od tamtej pory ipilimumab jest pierwszym lekiem, który dwukrotnie wydłuża życie chorych z zaawansowanym czerniakiem – powiedział prof. Michele Maio ze Szpitala Uniwersyteckiego w Sienie.

Czerniak wywodzi się z komórek barwnikowych skóry (melanocytów), a głównym czynnikiem zwiększającym ryzyko jego rozwoju jest nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV (słoneczne lub w solariach).Jest to najbardziej złoœśliwy ze wszystkich nowotworów skóry. Jak ocenia Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), choć stanowi on tylko 4 proc. z tych nowotworów, to odpowiada za 80 proc. zgonów z ich powodu. Częstość występowania czerniaka oraz liczba zgonów z jego powodu znacznie wzrosła na œświecie w ostatnich trzech dekadach. W Polsce liczba zachorowań potroiła się, a liczba zgonów uległa podwojeniu.

Jak powiedział dr hab. Piotr Rutkowski z Centrum Onkologii w Warszawie, wczesne rozpoznanie i chirurgiczne usunięcie czerniaka nie tylko poprawia rokowanie, ale daje szansę wyleczenia u około 90 proc. chorych. Tymczasem średnia długość życia chorych, u których doszło do przerzutów, wynosi 6-8 miesięcy.

– Wynika to z faktu, że zaawansowany czerniak jest bardzo oporny na chemio- i radioterapię – wyjaœśnił prof. Maio. Dlatego wielkie nadzieje pokłada się w immunoterapii, do której należy ipilimumab. Lek działa poprzez nasilanie reakcji układu odpornośœci na komórki nowotworowe, w tym wypadku czerniaka.W badaniach III fazy prowadzonych wœśród niemal 700 pacjentów z zaawansowanym czerniakiem jedna grupa otrzymywała wyłącznie ipilimumab, drugiej podano go razem z eksperymentalną szczepionką przeciw czerniakowi (gp100), a trzeciej – wyłącznie szczepionkę.

Dzięki lekowi liczba pacjentów przeżywających rok wzrosła dwukrotnie – z 25 proc. w przypadku samej szczepionki do 46 w obu grupach leczonych ipilimumabem. Podobny wzrost dotyczył przeżyć dwuletnich – odpowiednio 14 i 24 proc. Pewien odsetek pacjentów żyje już cztery lata i dłużej.

Ponieważ ipilimumab nasila odpowiedŸź układu odpornoœści również wobec zdrowych tkanek, może spowodować działania niepożądane – u 10-15 proc. chorych nawet poważne. – Najczęstsze są objawy ze strony jelit – nieraz bardzo ciężkie, z biegunkami czy perforacją jelita. Rzadziej pojawia się niedoczynnośœć tarczycy, przysadki albo zapalenie wątroby – powiedziała prof. Caroline Robert z Instytutu Gustave’a Roussy’ego we Francji. W badaniach klinicznych odnotowano ok. 1 proc. zgonów związanych z reakcjami autoagresywnymi.

– Obecnie wiemy już, że gdy wystąpią objawy niepożądane, trzeba jak najszybciej podawać steroidy, które obniżają aktywnoœść układu odpornoœści – zaznaczyła badaczka. Dlatego bardzo ważne jest, by pacjenci szybko zgłaszali lekarzom wszelkie działania niepożądane, nawet łagodne.

Lek nie jest jeszcze zarejestrowany, ale ostatnio amerykańska Agencja ds. Żywnośœci i Leków (FDA) zdecydowała się przyspieszyć procedurę jego rejestracji, tak by zakończyć ją jeszcze w 2010 r.

Do innych obiecujących leków na czerniaka, które są badane, eksperci zaliczyli inhibitory kinazy B-Raf, które działają bezpoœrednio na komórki czerniaka ze zmutowanym genem B-RAF. Mutacja ta występuje u ok. 50 proc. pacjentów.

– Z badań wynika, że jeden z tych leków zmniejsza ogniska nowotworu już w ciągu 2-3 tygodni. Niestety, po 6 miesiącach u połowy pacjentów stwierdza się nawrót. Natomiast w przypadku ipilimumabu musimy trochę poczekać na efekty, ale gdy już się pojawią, to utrzymują się nawet kilka lat. Dlatego mamy nadzieję, że można będzie połączyć te dwie metody – powiedziała prof. Robert.

(tekst pochodzi ze strony wiadomosci.onet.pl)

,,Opierniczmy raka” pod takim hasłem przebiegła w miniony czwartek akcja Stowarzyszenia Chorych na Czerniaka w Wielkopolskim Centrum Onkologii w Poznaniu. Udział w niej wzieli wolontariusze: Monika i Rafał, Maria, Paulina, Karolina, Joanna oraz Justyna, którzy poprzebierani za św. Mikołaja, Renifery, Anioły obdarowali pacjentów WCO oraz personel szpitala piernikami, cukierkami, jabłuszkami oraz kartkami z życzeniami świątecznymi.

Kartki świąteczne zostały przygotowane samodzielnie przez dzieci wraz z wychowawcami i nauczycielami z Przedszkola nr 187 w Poznaniu, Poznańskiej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej Pierwszego Stopnia w Poznaniu przy ul. Solnej, Szkoły Podstawowej nr 51 oraz Szkoły Podstawowej nr 59, a także przez rodziny naszych wolontariuszy. Uczniowie Szkoły Podstawowej nr 59 samodzielnie wykonali ozdoby choinkowe oraz drobne podarunki.

Hasło „Opierniczmy raka” wymyślił Arek – uczeń klasy 2c i wraz z całą klasą z Gimnazjum nr 26 w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 4 w Poznaniu wzięli udział w akcji. Do przedsięwzięcia dołączyli również pozostali uczniowie tej szkoły. Uczniowie Szkoły Podstawowej nr 51 w Poznaniu z klasy 1c z wychowawczynią Martą Olszewską oraz klasy 1 d z wychowawczynią Barbarą Zawodni zorganizowali Akcję z ogonkiem – wraz z pozostałymi uczniami zbierali jabłuszka i do ogonków dołączyli życzenia z podpisami. Do akcji dołączyli uczniowie i nauczyciele szkoły Podstawowej nr 59, Szkoły Podstawowej nr 46, a także Szkoły Społecznej Dębinka.

Wielką niespodziankę sprawili uczniowie z Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 4 w Poznaniu, Gimnazjum nr 26, uczniowie klasy 1e wraz z wychowawczynią panią Hanną Szeląg, którzy na oddziałach WCO wykonali kolędy. Mamy nadzieję, że pacjenci Wielkopolskiego Centrum Onkologii mogli oderwać się od bólu i niepewności, a chwile spędzone na śpiewie dodały otuchy i nadziei na przyszłość.

Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy w sposób bezinteresowny i z wielkim zaangażowaniem uczestniczyli w tej akcji.